Hittegolf

Terwijl ik dit schrijf is het warm, erg warm wel te verstaan. Een zogenaamde hittegolf, al voel ik weinig golven buiten, hooguit het gutsen van het luie zweet.
Vanwege het vervelende virus, vakantietijd en de hitte hoef ik nergens naar toe en heb ik zeeën van tijd om te poetsen, te dweilen, de zolder opruimen en meer van dat soort nuttig werk. Waar ik dus totaal geen zin in heb en evenmin het fut ervoor met dit weer.
Er was al een oproep van het waterbedrijf om zuiniger om te springen met ons schaarse water, anders zou de druk te laag worden in de leidingen. Nou ben ik al niet zo’n trouwe tuinsproeier, behalve de losse planten dan, de rest moet zich maar zien te redden. En zolang de watersalamanders nog niet op het droge spartelen naast een enkel kikkertje hoef ik de vijver ook niet bij te vullen.
Ik leef voornamelijk buiten, dus binnen hoeft minder gedweild te worden. Ok, het beddengoed mag wat vaker gewassen, dat weer wel. Maar kleding komt er nauwelijks in de wasmand, want met dit hele hete weer draag ik het liefste de pareo die ik nog ooit in een grijs verleden van mijn lieve vader heb gekregen. Zo’n mooie grote lap stof die je op verschillende manieren om je lichaam kunt draperen, vooropgesteld dat de lap groot genoeg is. Deze kan ik ’s avonds even snel in een beetje water uitspoelen en als ik hem ophang is hij binnen een half uurtje al weer droog, strijken niet nodig. Ik knoop die netjes dicht boven mijn twee pluspunten en halverwege naar beneden zet ik de opening dicht met een klem, zodat niemand enige opmerkingen kan maken als deze onverwacht aanbelt of mijn tuin inkomt. Allemaal helemaal netjes dus.
Op één van deze warme dagen belde er een koerier aan om een pakje af te geven. Deze man was qua uiterlijk beslist geen Nederlander, deze eerste indruk werd bevestigd door zijn kennis van onze taal. Toen ik in mijn keurig dichtgeknoopte pareo de deur opende zag ik zijn ogen bijna twee maal zo groot worden. Zijn nek deed een poging zijn hoofd opzij te draaien, deze poging werd echter in de kiem gesmoord door het tegenbevel dat zijn ogen gaven. De uitdrukking op zijn gezicht was een mengeling van verwarring, blije verassing en verlegenheid tegelijk. Hij gaf me snel het pakje en ging er als een speer vandoor. Na deze ontmoeting echter komt hij bij heet weer telkens aan de deur wanneer er een pakje in ons rijtje moet worden afgeleverd, hij wil dan weten of de buren drie huizen verderop misschien ook thuis zijn. Dat weet ik echter niet en ik vraag of ik het pakje voor ze aan moet nemen. Zonder antwoord te geven loopt hij weer terug, terwijl ik tevergeefs wacht om het pakje aan te nemen. Hij loopt met het pakje nog eens langs me met een halve grijns op zijn gezicht.
Ik ben bang dat als niemand op het rijtje meer iets in bestelling heeft staan, dat deze beste man bij heet weer een keer aanbelt met de vraag of de buren van drie straten verderop ook thuis zijn. We gaan het meemaken.
Laatst was er een dag waarop het even wat koeler was en de wind maakte het bijna fris in de schaduw en daarom zette ik mijn stoel zo neer in de zon dat werkelijk niemand mij kon zien zitten. De buren niet, langslopende mensen niet, echt volkomen buiten beeld. Ik kreeg een ondeugend idee en knoopte mijn pareo los, zodat ik de zonnestralen over mijn hele lichaam voelde strelen. Ik zat daar al ongeveer twee minuten te genieten toen ik de klik van het tuinhekje hoorde. Voor het eerst was ik blij dat de sluiting niet zonder kabaal open gemaakt kan worden. In mijn haast knoopte ik mijn pareo ook nog scheef dicht, maar dat moest maar even zo dan. Het bleek een buuf van twee huizen verderop te zijn met een paniekverhaal over een enorme pad die in haar tuin in een emmer zat. Ze had er een dienblad over gelegd, zodat hij er niet uit kon springen.
Weer kwam er iemand de tuin in lopen, nu mijn buurman die een fietspomp nodig had voor de fiets van zijn dochter. Ik gaf hem mijn fietspomp en ondertussen zou zijn dochter die pad wel even naar de waterrand brengen. Ze gaf echter een gil en schreeuwde dat die pad wel heel erg groot was. Ik zelf snapte totaal niets van alle commotie, wat doet zo’n diertje je nou? De buurman gaf aan dat hij het wel even zou doen. Hij pakte het beestje uit de emmer en ik zag dat het gewoon een vrij kleine kikker was, waardoor ik nog minder begreep van al dat lawaai. “Zet hem maar op de rand van mijn vijver,” zei ik, “Dan kan hij zelf kiezen of hij het water in wil.”
Nou, dat wilde die kikker wel, even ontsnappen aan al dat kabaal, hij was er helemaal angstig van en knapte lekker op van de duik in mijn vijver.
De rust was weergekeerd in mijn tuintje, maar de schrik zat er even in en ik durfde geen nieuwe poging te wagen om streeploos te bruinen.
Verstandig als ik ben drink ik natuurlijk wat extra met dit weer, ik drink dagelijks groene thee, kruidenthee of water. Nu wil je ook wel eens wat variatie, dus drink ik nu behalve water en warme thee ook lauwe thee. Koud worden doet de thee namelijk niet bij deze temperaturen.
Gelukkig is er ’s avonds niets op tv, behalve het nieuws dat meer ellende over ons uitstort dan gezond is voor ons mentale gestel. Komkommertijd op tv vind ik heerlijk als het eindelijk mogelijk is om lang buiten te blijven zitten. Puzzelen of lezen tot het te donker is en dan nog even een spelletje op mijn tablet. Helaas moet ik soms vluchten omdat ik helemaal wordt opgevreten door piepkleine, maar bijzonder hinderlijke vliegjes, waarvan je niet ziet dat ze er zijn, maar je voelt ze des te beter. Het liefst prikken en kriebelen ze op tien plaatsen tegelijk op je lichaam. En aangezien ik geen tien handen heb om te krabben en geen zin om me helemaal in te pakken, is de enige oplossing om naar binnen te gaan, wel met pijn in mijn hart.
Slapen hè, dat is voor mij normaal al een redelijke problematisch punt, maar met dit weer wordt het er niet bepaald makkelijker op. Herkenbaar voor veel mensen. Het schijnt dat er mensen bestaan die al zowat in slaap vallen als ze hun kussen maar zien. Ik ben dus niet zo’n mens.
Nadat ik het zweet van de dag heb afgespoeld en mijn zo goed als zwarte voetzolen heb schoongeborsteld, droog ik me af, poets mijn tanden en vlij mij in mijn bedje met een dekbed naast me en een enkel los laken binnen handbereik. En dan een vraagje naar boven om me svp te helpen in slaap te vallen. Tevergeefs.
Gisteravond, voor ik naar bed ging, keek ik nog even naar weeronline die mij wist te vertellen dat het bij mij regende. Valse profeet hoor, geen druppel!
Maar terwijl ik in bed lag en mijn stinkende best deed om in slaap te vallen, zag ik wel door mijn oogleden heen dat de lucht af en toe wat lichter was, wel beeld, geen geluid.
Met die warme nachten doe ik altijd ’s avonds het raam open van de logeerkamer en het raam van mijn slaapkamer, dan kan het lekker doorwaaien. Als het waait tenminste.
Veel mensen roepen dan: nee joh, dat tocht! Mijn buurvrouw van 78 die op de hoek woont roept: nee joh! Dan komen er spinnen binnen!
Als ze nou gelijk die verdraaide muggen zouden oppeuzelen, maar nee.
Ik heb eens gelezen dat insecten niet van tocht houden, een reden te meer om de ramen tegen elkaar open te zetten ’s nachts. Maar ik ben niet van half werk en gebruik daarbij mijn etherische olie op de randen van het raamkozijn en ik doe wat druppels op mijn uitstekende ledematen alsmede ook mijn kwetsbare plekken om de muggen met deze geur af te schrikken. Het helpt, maar niet voor de volle 100 %, want er blijken er altijd wel een paar geurenblind te zijn.
Ze zeggen ook altijd dat je ramen en deuren dicht moet houden als je het licht aan hebt, anders trek je vliegen en muggen aan. Echt niet waar dus hè! Iedereen die ’s nachts zo’n intens valse zoemer hoort bij zijn gezicht en daardoor in een fractie van een seconde naast het bed staat om met het licht aan naar de dader van steekincidenten te zoeken, die weet dat muggen vluchten zodra het licht aangaat. Heb ik gelijk, of heb ik gelijk mensen?
Zoals je merkt ga ik goed voorbereid naar bed, ik doe zelfs de gordijnen niet helemaal dicht zodat het beter door kan waaien en koeler wordt. Nou ja, in theorie werkt dat.
En dan kom je tot de ontdekking dat die nieuwe achterburen blijkbaar vakantie hebben, dus uit kunnen slapen. Hoe ik dat weet? Omdat ze lang na middernacht nog heerlijk in de tuin zitten te kletsen. Vakantietijd hè, wat doe je eraan?
Uiteindelijk val ik dan blijkbaar toch in slaap, anders is het niet mogelijk om om ongeveer half twee alweer wakker te worden, doordat het heel zachtjes regent. Had ik al verteld dat ik een lichte slaper ben? LOL.
Maar we komen wel door de hitte heen, ik benijd alleen niet die mensen die met dit weer hard door moeten werken, petje af voor jullie!